Nanomateriały w środowisku
Różne nanoformy produktu chemicznego mogą zachowywać się inaczej w środowisku ze względu na właściwości specyficzne dla poszczególnych nanoform danego materiału. W dziedzinie losów w środowisku i zachowań nanomateriałów nauka szybko się rozwija.
Jednym z rozwiązań jest wykorzystanie właściwości fizykochemicznych nanomateriałów, np. rozpuszczalności w wodzie, jako punktu wyjścia. Te kluczowe właściwości można wykorzystać do ustalenia dalszych pomiarów lub stwierdzenia, czy losy nanoformy w środowisku będą mniej czy bardziej podobne do już określonych losów postaci produktu chemicznego niebędącej nanoformą.
Na przykład gdy łatwo rozpuszczalna substancja zostaje uwolniona do środowiska, niezależnie od nanoformy lub braku nanoformy należy oceniać właściwości środowiskowe w roztworze. Jeśli okaże się, że nanomateriał jest łatwo rozpuszczalny, to w przypadku substancji nieorganicznych istniejące informacje o jego postaci masowej można wykorzystać do oceny również nanoformy.
Losy chemikaliów w środowisku obejmują różne procesy, przy czym najważniejszymi z nich są rozkład (chemiczny, fizyczny lub biologiczny) lub przemiana w środowisku. Standardowe metody oceny rozkładu chemikaliów są jednak na ogół nieodpowiednie w odniesieniu do nanomateriałów. Kolejnym problemem w przypadku nanomateriałów jest to, że obróbka lub powłoka powierzchni może wpływać na losy w środowisku i na zachowanie nanomateriału.
Oprócz procesów przemiany i rozkładu należy ocenić możliwą bioakumulację nanocząstek w organizmach. Niedawne prace prowadzone przez OECD wskazują na ograniczenia obecnych metod badania.
Metody pomiaru i oceny losów nanocząstek w środowisku są dalej rozwijane. Oczekuje się, że w nadchodzących latach udostępnione zostaną udoskonalone techniki w tym zakresie.