Voedselverpakkingen

Momenteel is een van de belangrijkste toepassingsgebieden van nanomaterialen binnen de voedingssector de ontwikkeling van voedselverpakkingen. Nanomaterialen kunnen behalve voor lichtere en duurzamere materialen zoals plastic houders en flessen, ook worden gebruikt om bederf van voedsel te voorkomen.
 

Met behulp van nanomaterialen voedsel conserveren en tegen bacteriën beschermen

Verpakkingsmaterialen voor voedingsmiddelen zijn doorgaans gemaakt van plastic. De grootste zwakte ervan is dat ze niet kunnen voorkomen dat gassen zoals zuurstof en andere kleine moleculen erdoorheen dringen en het voedsel bereiken. Toevoeging van nanomaterialen zoals nanokleien, titaannitride of titaandioxide kan de eigenschappen van een materiaal verbeteren, waardoor het bijvoorbeeld lichter en sterker wordt. Daarnaast kunnen nanomaterialen voorkomen dat gassen en licht de verpakking binnendringen en afbraak veroorzaken. Ook kunnen ze antimicrobiële eigenschappen hebben, wat helpt om voedsel vers te houden tijdens langdurige bewaring en te beschermen tegen schadelijke bacteriën.
 

Er vindt innovatie vindt plaats om duurzamere materialen in de voedselverpakkingsindustrie te ontwikkelen

Cellulose is een van de meest voorkomende materialen in de natuur en kan worden gewonnen uit planten en bomen. Onderzoekers hebben biologisch afbreekbare composietmembranen ontwikkeld uit nanodeeltjes van cellulose. Onderzoek wijst uit dat deze biofilms kunnen voorkomen dat water de verpakking binnendringt, vers voedsel kunnen beschermen tegen schadelijke bacteriën en mogelijk de houdbaarheid van producten kunnen verlengen. Dit betekent dat de biofilms in de voedselverpakkingsindustrie toepassingen kunnen hebben ter vermindering van voedselverspilling en door voedsel overgedragen ziekten, hoewel hun potentiële toxiciteit nog niet volledig is onderzocht.

Onderzoekers ontwikkelen ook ‘slimme’ verpakkingen die met behulp van nanosensoren de toestand van het voedsel controleren. Er is een groot aantal detectoren op basis van nanodeeltjes ontwikkeld voor het detecteren van verontreinigende stoffen in voedsel. Wanneer een verontreinigende stof in contact komt met de nanodeeltjes, krijgt u door een reactie tussen het nanomateriaal en de verontreinigende stof een visueel signaal dat u waarschuwt dat het voedsel niet meer goed is. Deze nanosensoren kunnen door leveranciers worden gebruikt om een indicatie te krijgen van de toestand van het voedsel voor consumenten.
 

Migratie van nanomaterialen in voedingsmiddelen

Het risico voor consumenten van het gebruik van nanotechnologie in voedselverpakkingen houdt verband met de mogelijke migratie van de nanomaterialen in het voedsel. Momenteel zijn de gegevens over migratie zeer beperkt, maar tot nu toe is uit de beschikbare gegevens een zeer geringe migratie gebleken. Veel toepassingen op het gebied van nanotechnologie worden nog steeds onderzocht, maar een paar daarvan zijn al op de markt toegelaten door de lidstaten en de Europese Commissie, zoals titaannitride in flessen van polyethyleentereftalaat (PET-flessen). Voordat nanomaterialen voor gebruik in voedselverpakkingen in Europa kunnen worden toegelaten, vindt beoordeling plaats door de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA). Titaannitride in nanovorm is een van de weinige goedgekeurde nanomaterialen en wordt gebruikt als additief in plastic flessen.