Hoe worden nanogeneesmiddelen gebruikt?

Nanogeneesmiddelen kunnen op verschillende manieren worden gebruikt die het mogelijk maken bijwerkingen tot een minimum te bepreken, het geneesmiddel sneller te laten absorberen en het gericht op specifieke cellen of organen in te laten werken, met behoud van de verwachte resultaten.

Een werkzame stof kan in structuren zoals liposomen worden opgenomen. Liposomen zijn minuscule nanodragers met wanden gemaakt van lipiden, hetzelfde materiaal waaruit het celmembraan bestaat. Ze kunnen worden gevuld met de werkzame stof en worden gebruikt voor afgifte aan specifieke cellen of organen voor de behandeling van kanker of andere ziekten.

De lipiden in het liposoom zijn niet farmacologisch actief, maar door de liposoomnanostructuur wordt de werkzame stof op een andere manier in het lichaam afgeleverd. Aan het liposoom zelf kan ook een speciaal molecuul zijn gebonden, zoals een antilichaam dat wordt herkend door een specifieke receptor die tot overexpressie wordt gebracht in kankercellen. Dit zorgt ervoor dat het geneesmiddel selectief accumuleert in weefsels met kanker, waardoor kleinere doses nodig zijn voor het verwachte resultaat, die ook minder bijwerkingen zoals misselijkheid en braken geven.

 

Gerichte afgifte van geneesmiddelen met liposomen

 

Liposome structure


 

Verminderde bijwerkingen

Bepaalde bekende werkzame stoffen zijn gevormd als nanodeeltjes om hun oplosbaarheid te verhogen, zodat geen toxische oplosmiddelen hoeven te worden gebruikt bij de toediening van het geneesmiddel, waardoor er minder bijwerkingen zijn. Zo bevat een nanogeneesmiddel tegen kanker dat al wordt gebruikt een werkzame stof die een bepaalde fase van de celdeling blokkeert en celdood veroorzaakt. De werkzame stof is onoplosbaar in water maar vormt gebonden aan een eiwit minuscule nanodeeltjes die oplosbaar zijn, waardoor intraveneuze toediening mogelijk is zonder gebruik van oplosmiddelen en er minder ernstige bijwerkingen optreden.
 

Snellere absorptie met farmaceutische nanokristallen

Farmaceutische nanokristallen zijn nanodeeltjes in kristallijne vorm. Nanokristaltechnologie kan worden gebruikt om de oplosbaarheid en de oplossnelheid van een werkzame stof te verhogen, wat een snelle absorptie en werking van de stof mogelijk maakt. Van sommige slecht in water oplosbare geneesmiddelen kunnen nanodeeltjes worden gemaakt. Het geneesmiddel kan vervolgens worden opgenomen in tabletten, capsules en steriele vormen voor injectie.