Prawodawstwo europejskie dotyczące ochrony pracowników obejmuje chemikalia, a tym samym także nanomateriały, chociaż nie odnosi się wyraźnie do tych materiałów. Szczególne znaczenie mają tutaj: dyrektywa ramowa 89/391/EWG, dyrektywa 98/24/WE w sprawie środków chemicznych oraz dyrektywa ramowa 2004/37/WE w sprawie substancji rakotwórczych i mutagennych, a także rozporządzenia REACH i CLP. Oznacza to, że pracodawcy są prawnie zobowiązani do oceny i kontroli ryzyka stwarzanego w miejscu pracy przez chemikalia, w tym nanomateriały. Następnie wymagane jest podjęcie działań mających na celu w miarę możliwości usunięcie lub zmniejszenie ryzyka. W pierwszej kolejności należy rozważyć wyeliminowanie ryzyka lub zmianę na mniej niebezpieczne materiały lub procesy. Jeżeli jest to niemożliwe, należy ograniczyć narażenie pracowników poprzez zapobieganie zgodnie z hierarchią środków kontroli, gdzie priorytetem są:

1. techniczne środki kontroli u źródła;
2. środki organizacyjne oraz
3. środki ochrony osobistej, brane pod uwagę jako ostateczność.

Należy stale monitorować sytuację i regularnie sprawdzać skuteczność podjętych działań.

Chociaż istnieje wiele wątpliwości, wciąż pozostają obawy dotyczące bezpieczeństwa nanomateriałów i stwarzanych przez nie zagrożeń dla zdrowia. Dlatego pracodawcy i pracownicy powinni stosować podejście ostrożnościowe do zarządzania ryzykiem i wyboru środków zapobiegawczych.