Bħal kwalunkwe sustanza kimika oħra, xi nanomaterjali huma perikolużi u oħrajn mhumiex. Attwalment, l-iskala nano tal-partikoli ma timplikax periklu. Minflok, l-effetti potenzjali huma bbażati fuq il-karatteristiċi tossikoloġiċi inerenti u l-kwantità (doża) li tittieħed minn organiżmu (bnedmin jew annimal).

Wieħed mill-objettivi ewlenin fl-identifikazzjoni ta’ periklu huwa li tiġi stabbilizzata “relazzjoni bejn id-doża u l-effett”, abbażi ta’ studji tossikoloġiċi. Billi jsir dan, jista’ jiġi determinat limitu tad-doża fejn taħt dan il-limitu wieħed jassumi li mhu se jkun hemm l-ebda effett avvers, u ogħla minnu, ir-riskju potenzjali jeħtieġ li jiġi kkontrollat u ġestit permezz ta’ eż. mitigazzjoni tal-esponiment.

Tradizzjonalment għas-sustanzi kimiċi, dawn il-limiti tad-doża jiġu espressi bħala konċentrazzjoni massa jew konċentrazzjoni f’numri (għall-fibri). Riċerka xjentifika wriet li għan-nanopartikoli, unitajiet oħra, pereżempju l-erja tas-superfiċje tagħhom tista’ tkun mod aħjar ta’ kif tiġi deskritta t-tossiċità fejn il-limitu tad-doża jista’ jiġi espress f’unitajiet tal-erja tas-superfiċje.